Press "Enter" to skip to content

Zwyrodnienie stawów biodrowych – przyczyny, objawy i  leczenie koksartrozy

Każde dziecko w pierwszych miesiącach życia powinno zostać zbadane pod kątem ukształtowania stawu biodrowego. Dysplazja występuje u co 20 noworodka, tymczasem już na tym etapie można podjąć skuteczne leczenie tej wady. Zaniedbanie prawidłowego rozwoju stawu biodrowego skutkuje późniejszymi problemami z poruszaniem oraz dalszym pogłębianiem się schorzenia. W wielu przypadkach dysplazja w wieku dziecięcym przeradza się w zwyrodnienie stawów biodrowych u dorosłego – przewlekłą chorobę, która prowadzi do poważnej utraty sprawności. Na czym polega koksartroza, jakie objawy i skutki wywołuje?

Przebieg choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Zwyrodnienie to przewlekły i postępujący proces degeneracji chrząstki stawowej, czyli warstwy zbudowanej z tkanki łącznej, okalającej nasady sąsiadujących ze sobą kości. Chrząstka zapobiega ocieraniu się kości o siebie, a tym samym przeciwdziała ścieraniu ich powierzchni i umożliwia bezbolesne poruszanie stawu. W przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego dochodzi do uszkodzenia chrząstki pokrywającej głowę kości udowej oraz panewkę kości miednicznej. Tkanka chrzęstna ulega rozmiękczeniu, przez co staje się podatna na ścieranie pod wpływem poruszania.  Następnie chrząstka wysusza się i pęka, a w rezultacie przestaje spełniać swoje funkcje (swobodny ruch stawu, amortyzowanie obciążeń i drgań, ochrona kości przed ścieraniem). Dodatkowo pojawiają się narośla kostne (osteofity), które mogę generować ból bioder. Z czasem zwyrodnienie stawów biodrowych powoduje coraz większe problemy z chodzeniem, aż do całkowitego unieruchomienia.

Możliwe przyczyny choroby zwyrodnieniowej

Jak już wspomnieliśmy, koksartroza może być efektem wrodzonych wad anatomicznych stawu biodrowego – według statystyk aż 40% osób z chorobą zwyrodnieniową urodziło się z dysplazją, tj. nieprawidłowym rozwojem panewki kości miednicznej. Do innych wad rozwojowych sprzyjających zwyrodnieniu należą m.in. koślawość i szpotawość bioder, jałowa martwica kości udowej oraz zwichnięcie biodra.

Do choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego może przyczynić się naturalne zużycie chrząstki postępujące wraz z wiekiem – choć schorzenie występuje także u młodszych pacjentów, szczególne predyspozycje do rozwoju zmian zwyrodnieniowych mają kobiety po menopauzie.

Zwyrodnienie stawu biodrowego w młodym wieku może być skutkiem otyłości i siedzącego trybu życia, lub przeciwnie – intensywnego uprawiania sportów nadmiernie obciążających stawy (kulturystyka, biegi).   

Obciążenia genetyczne, wady postawy oraz dieta uboga w białko to kolejne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej. Ponadto zdarza się, że problemy ze stawami biodrowymi stanowią powikłanie innych schorzeń reumatycznych, np. reumatoidalnego zapalenia stawów lub młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów.

Większe „szanse” na zwyrodnienie stawów biodrowych mają również osoby, które wcześniej doświadczyły kontuzji, stłuczenia biodra czy złamania kości miednicy lub udowej.

Objawy zwyrodnienia bioder

Początek zmian zwyrodnieniowych manifestuje się głównie uczuciem zesztywnienia stawu biodrowego, które występuje zwykle rano lub po dłuższym czasie w bezruchu. Sztywność przechodzi po rozruszaniu, dlatego chorzy często nie widzą powodu do konsultacji z ortopedą.

Gdy choroba zwyrodnieniowa przechodzi w stan średniozaawansowany, pojawiają się dolegliwości bólowe obejmujące biodra, dolną część pleców oraz pachwiny. Ból nasila się szczególnie podczas mocnego zginania nóg, np. przy wchodzeniu po schodach, wstawaniu z krzesła, biegania, kucania czy tańca. Z czasem zwyrodnienie bioder daje o sobie znać także podczas chodzenia,  a nawet w nocy i w chłodne dni.

Wskutek uszkodzenia chrząstki dochodzi do ograniczenia ruchomości w stawie biodrowym, dlatego chory zaczyna utykać i ustawiać nogi w nienaturalnej pozycji. Na zaawansowanym etapie ocierające się o siebie kości wydają odgłosy trzaskania, a w miejscu zwyrodnienia dochodzi do obrzęku i wzrostu temperatury ciała.

Leczenie zwyrodnienia bioder

U pacjentów cierpiących na zwyrodnienie stawów biodrowych leczenie skupia się głównie na szeroko pojętej rehabilitacji. Za pomocą masażu oraz metody rolowania mięśni fizjoterapeuta rozluźnia mięśnie uczestniczące w ruchu bioder. Przywrócenie ruchomości stawu biodrowego wymaga specjalnych ćwiczeń w podwieszeniu oraz rozciągania metodą stretchingu. W leczeniu zwyrodnienia dąży się również do poszerzenia zwężonej szpary stawowej za pomocą terapii manualnej. Praca z pacjentem może polegać także na nauce poruszania bez obciążania bioder oraz wzmacnianiu mięśni obręczy kończyny dolnej. W celu złagodzenia bólu lekarz może zalecić zabiegi z użyciem pola magnetycznego i ultradźwięków. Ponadto pacjent może uzyskać skierowanie na kuracje uzdrowiskowe wykorzystujące właściwości lecznicze wód i borowiny. Innym ważnym elementem terapii są zastrzyki dostawowe z kwasem hialuronowym, który wspomaga regenerację chrząstki.

Zaawansowane zwyrodnienie stawów biodrowych, z silnymi dolegliwościami bólowymi oraz znacznym uszkodzeniem stawów, wymaga już przeprowadzenia operacji. U niektórych pacjentów wystarczy zabieg artroskopii polegający na oczyszczeniu stawów oraz usunięciu osteofitów. Znacznie poważniejszą ingerencją w organizm jest operacja endoprotezoplastyki stawu biodrowego, w której uszkodzone części biodra zostają zastąpione sztucznymi elementami.

[Głosów:37    Średnia:2.5/5]

Be First to Comment

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *